Het ging de voetballers en begeleiders van de JO19-1 afgelopen seizoen behoorlijk voor de wind. Het team van trainer Remco van Gool en aanvoerder Noah Wijne werd ongeslagen kampioen in divisie 1A, won de finale van de Rijnmond Cup en was ook nog eens in de race voor het Nederlands amateurkampioenschap. De heren blikken terug op een toch wel bijzonder seizoen in de presentatiegids 2023/2024.
‘We stonden er mooi wel’
Het seizoen bestond voor de JO19-1 uit twee competitiehelften, de Rijnmond Cup en tot slot nog het Nederlands amateurkampioenschap. De eerste seizoenshelft eindigden de junioren nipt achter Gemert, in de tweede seizoenshelft daarentegen werden de jeugdtalenten zonder puntverlies kampioen, buiten een gelijkspel toen de titel al binnen was. De Rijnmond Cup won de ploeg tussendoor ook. Voor wat betreft het Nederlands amateurkampioenschap visten de Barendrecht-talenten wel achter het net. Noah’s reactie hierop is tekenend voor de instelling van de ploeg: “We stonden er mooi wel!”
Noah kwam afgelopen seizoen over van Oranje Wit en had zich dus te bewijzen. “We begonnen met een grote selectie, waarbij de boodschap was dat we voor onze plek moesten blijven vechten. Vervolgens vroeg Remco om een gesprek met mij, waarin hij mij liet weten mij tot aanvoerder te willen benoemen.” Een aanvoerder moet voor Remco aan een aantal criteria voldoen: “Authentiek zijn, medespelers kunnen coachen op een positieve toon, stabiel zijn qua spel en met overtuiging zijn taken blijven uitvoeren in de wedstrijd.” Die kwaliteiten en het plezier dat Noah uitstraalt hebben hem het aanvoerderschap bezorgd.
‘We vechten voor elkaar’
Het aanvoerderschap heeft Noah goed ingevuld, vindt Remco. “Noah heeft dit voortreffelijk opgepakt. Hij heeft amper een training gemist, nagenoeg alles gespeeld en goed gepresteerd.” Naast persoonlijke prestaties was er natuurlijk de leidinggevende rol. “Hij is zelf ook proactief in het bespreken van verschillende casussen, wat de beste optie is en waarom. Daarnaast speelt hij niet alleen vanuit zijn taak, maar weet hij inmiddels ook goed waar hij goed of juist minder goed in is.”
Buiten de individuele rollen van Remco en Noah, spreekt laatstgenoemde ook van een ‘écht team’. “We vechten voor elkaar. We zijn in de loop van het jaar een hechte groep geworden, iets waar ik erg op aangestuurd heb als aanvoerder.” Volgens Noah was daarbij ook de staf een belangrijke factor. “Die heeft het echt geweldig gedaan, ik kan niet anders zeggen. Ze stonden altijd voor ons klaar en deelden dezelfde beleving.” Het team hield het hoofd koel, ook als het even spannend werd. “We hebben nog een keer 3-0 achtergestaan. Toen zijn we in de tweede helft nog met 3-3 teruggekomen.”
Remco benadert voetbal in de breedste zin van het woord als een teamsport. “Het is de kunst om het teambelang boven dat van het individu te plaatsen. Zonder een goede bank red je het gewoonweg niet.” Dat laatste kwam veelal goed van pas. “We hebben heel veel wedstrijden kunnen winnen door wisselspelers in te laten vallen die dan ook echt de benodigde energie leverde.” Als voorbeeld hiervan noemt hij Jamie de Ridder. “Onaangekondigd begon hij op de bank. Dit deed hij zonder enig tegensputteren. Een kwartier voor tijd wilde ik hem inbrengen. Vervolgens maakt hij z’n warming-up, valt in en maakt de 3-2.”
Zonder wrijving geen glans
In het verleden heeft Remco met de JO19-1 vaker achter het net gevist als het om prijzen gaat, zo ook de eerste seizoenshelft toen het in de laatste wedstrijd verloor. “We konden kampioen worden en we verloren van Kloetinge. Gemert speelde gelijk dus wij werden tweede. Dat was een enorme dreun voor de hele ploeg.” Remco had dan ook een hard hoofd in de tweede seizoenshelft. “Ik dacht: hoe komen we hiervan terug?”
De tegenslag wist de ploeg om te zetten in iets positiefs. Dat zag Remco niet aankomen. “We komen terug uit de winterstop en we lopen het veld op. Ik heb ze in de weken ervoor bewust met rust gelaten. Vervolgens stel ik de vraag: hoe staan jullie erin?” Zijn jongens waren hierin eensgezind: “Een paar stonden op en zeiden: ‘We gaan gewoon kampioen worden!’ Ze zijn niet bij de pakken gaan neerzitten en wilden het echt waarmaken. Als coach twijfelde ik of het ons wel zou lukken om weer zoveel op de mat te leggen. Zoveel energie geven, dat is nogal een opgave. Maar ook ik dacht na één training: hier gaan we voor.”
Blik op de toekomst
Komend seizoen mag Remco weer gaan bouwen aan een nieuwe ploeg met de jongens die achterblijven en die doorstromen uit de JO17. Zijn filosofie is helder: “De spelers verder ontwikkelen om het maximale uit hen te kunnen halen. Het liefst zie je zoveel mogelijk spelers binnen drie jaar in het eerste elftal eindigen.” Daarbij smaakt dit seizoen duidelijk naar meer. “Uiteindelijk gaat het in de senioren ook om ‘de knikkers’. Met mijn staf probeer ik de jongens zo goed mogelijk voor te bereiden en zullen we spelen voor iedere mogelijke prijs.”
Waar Remco achterblijft bij de JO19-1, stroomt Noah door naar O23-1. “Een heel mooie stap”, aldus de centrale verdediger. “We spelen op het hoogste niveau. Het is een grote selectie dus ik zal moeten vechten voor mijn plek.” Hij ziet de toekomst rooskleurig in. “Ik heb al eens mee mogen doen met de O23. Frenk van der Kleij is een goede trainer en de begeleiding is goed.” Gedreven als hij is, blijft hij deze zomer in training. “Je begint weer onder aan de ladder. De zomer betekent voor mij nog altijd rust, regelmaat en op mijn voeding letten. Ik kijk uit naar deze nieuwe uitdaging.”